Abstynencja (łac. abstinentia).
Abstynencja — czyli powstrzymanie się od np. jedzenia mięsa, palenia, picia alkoholu itp. — jest w zasadzie aktem dobrowolnym, uzasadnionym różnymi względami (zdrowotnymi, moralnymi, społecznymi, religijnymi), mającym na celu dobro jednostki, rodziny lub społeczeństwa.
Abstynencja od picia alkoholu — bo tę mamy właśnie na myśli — jest wśród Polaków jeszcze rzadka, choć liczba_ abstynentów powoli, lecz stale wzrasta. Jest ona radykalną formą walki z alkoholizmem i wymaga od tego, kto się na nią decyduje – rozsądku, charakteru i silnej woli, a więc cnót, które nie zawsze idą z sobą w parze.
Kogo nie stać na „heroizm” abstynencji, niech stosuje wstrzemięźliwość, skoro bowiem do picia alkoholu trzeba się przyzwyczaić, to można się od picia (co jest trudniejsze) i odzwyczaić. Lepsze to znacznie od abstynencji przymusowej w zakładzie leczniczym, gdy się jest już tylko, pod każdym względem, ruiną człowieka.