Bób (Vicia faba)
Bób jest jedną z najstarszych uprawnych roślin strączkowych. Znany był już w neolicie. Jego ziarna znaleziono w ruinach Troi oraz w szczątkach osady w Biskupinie. Wspominają go Homer i Herodot. Bób jadał prorok Ezechiel i król Dawid. Przypisywano mu różne własności. Również zdania czcigodnych Ojców Kościoła na temat bobu były podzielone. Klemens z Aleksandrii twierdził, iż bób sprowadza bezpłodność, św. Hieronim zaś przypisywał mu właściwości afrodyzyjskie. Obaj nie mieli, oczywiście, racji.
U Rzymian i dawnych Germanów gotowany bób podawano na ucztach pogrzebowych.
W kuchni wykwintnej bób nie zrobił kariery, jako że sprzyja powstawaniu w jelitach „wiatrów”. Jest jednak jarzyną bardzo pożywną, zawiera bowiem dużo białka oraz witamin z grupy B.
Gotowany (niezupełnie dojrzały!) cieszy się dość dużą popularnością w kuchni ludowej oraz wśród używającej dużo ruchu młodzieży. Unikać go powinni ludzie starsi oraz ci wszyscy, którzy prowadzą siedzący tryb życia.
