Dieta.
Już sam dźwięk tego słowa budzi najczęściej niemiłe skojarzenia, ponieważ oznacza ono w mowie potocznej zalecony przez lekarza, ilościowo i jakościowo ograniczony sposób odżywiania się. Ograniczenia te dotyczą prawie zawsze tych potraw, które pacjent specjalnie lubi. Obok diet leczniczych istnieją diety, które z chorobą nie mają nic wspólnego, jak na przykład dieta dla sportowców w czasie ostrego treningu, dieta dziecięca, dieta zalecana dla kobiet w ciąży i karmiących matek itp. Słynny lekarz grecki Hipokrates (około 460-373 p.n.e.) określał łącznie mianem diety dostosowane do wieku i stanu zdrowia pożywienie, kąpiele, uprawianie sportów, ogólną higienę oraz umiar we wszystkich dziedzinach życia.
A oto staropolskie zalecenia dietetyczne, które umieścił w swych osławionych „Nowych Atenach” ksiądz kanonik Benedykt Chmielowski (1700—1763); cytujemy fragment rozdziału „Życia ludzkiego przydłużenia sekret y industria”:
„Jako mocne korzenie y wino stare pite nad miarę, spiritus trawią w człeku y ie palą, tak saletra codziennie zażywana w potrawach, do soli iey część dziesiątą przymieszając, lub w rosole z rana zażywając, lub w napoiu, ale pomiernie, zdrowia długiego bywa okazyą. Sen smaczny, niczym alteruiącym nie przerywany, y to pomiarkowany, bardzo służy chcącym żyć długo. Snu smacznego przyczyna będą fiałki, sałata gotowana, syrop z róży suchey, szafran, melissa, alias ziele pszczelnik, chleb w winie Malwatyckim maczany y pożywany, pigwy i gruszki pieczone. Którzy iuż do słuszney dopędzili starości, a ieszcze zgrzybiałych życzą sobie lat, mają sobie iuż tylko leżyć, odpoczywać, w cieple się konserwować, często się przespać ale krótko, potrawkami się posilać strawnemi. Affekta też y passye rozumnie utemperowane siłę człekowi przynoszą na życie dłuższe (,..). Przydłużają starym życia kawa, cykolata, rosół.”